Donderdag 23 januari werd een onvergetelijke dag voor Max Mugo, maar ook voor ons. Meer dan 50 Keniareizigers hebben Max ontmoet en ondanks het feit dat het slechts één dag was, hebben we er extra van genoten. Om 11.00 uur per trein in Barneveld aangekomen, wandelde Max samen met Rico naar huize Verstoep. Daar volgde een blij weerzien en onder het genot van koffie en kwarktaart werden de eerste herinneringen en foto’s gedeeld van de afgelopen 10 jaar. Vervolgens ging onze wandeltocht naar de Oude Kerk waar we werden opgewacht door Ton Burgering. Wat een verrassing voor Max dat Ton het volkslied van Kenia op het orgel speelde en het ontroerde hem zichtbaar. Na het ‘Oh God of all creations’ volgde het ‘Amazing grace, how sweet the sound’ en het was werkelijk amazing en sweet voor Max. De ronde door het centrum met het verhaal over Jan van Schaffelaar, de keurig uitziende winkelstraten, de bibliotheek, etc. het was allemaal even indrukwekkend. Na een echte Hollandse lunch vertrokken we naar Renswoude voor een bezoek aan ‘De Kleine Weide’, Recreatie- en Zorgboerderij van fam. van Ginkel. Opgewacht door Coby, Wim en Annemien hebben we bijna alle hoekjes en gaatjes gezien (incl. de ezels en de lama’s) en kregen uitleg van de verschillende zorgaspecten. Melkveebedrijf “de Rouwe Hofstede” ligt op loopafstand dus we wandelden bij een heerlijk zonnetje door het weiland en werden ook daar enthousiast ontvangen. Marius en Janet van Ginkel hebben ruim 100 melkkoeien en dan nog het jongvee, dus we kregen heel veel uitleg hoe een boerderij in deze tijd gerund wordt. Zelfs voor ons als Hollandse kaaskoppen was het leerzaam en samen met Max heeft e.e.a. ons versteld doen staan. De klok tikt door en we moeten ons daarna haasten om nog even bij Timon in Wageningen te zijn om een rondleiding te krijgen en door de Universiteit te struinen. Max heeft ook oog voor de wateropvang (een lake, no een wadi…) door mensen aangelegd en de vele fietsen (hoe kan Timon zijn fiets terugvinden…) waarop natuurlijk een rondje gefietst moest worden. Volgens strak schema waren we precies om 18.00 uur weer in Barneveld om te genieten van de Hollandse (huts)pot. Er werd nog snel een extra koffer gevuld op onze Keniakamer en daarna met spoed naar Rehoboth voor de climax van deze Maxdag. Het werd een gezellige ontmoeting met heel veel ‘oude’ bekenden en Max beweerde dat hij alle gezichten zich nog kon herinneren, alleen de namen niet… Prachtig om te zien hoe makkelijk hij zich onder ons beweegt en hoe heerlijk spontaan zijn reacties zijn. Met recht kun je stellen dat hij zich na één dag al thuis voelt in Barneveld. We zongen totaal acht liederen in het Engels, Nederlands en Swahili, enthousiast begeleid door Peter Jan (piano) en Jacco (cargon), beide deelnemers aan de jongerenreis van 2010. Het was ook leuk om te zien hoe van alle jaren deelnemers gingen staan als het jaartal genoemd werd. Mede door Asaf en Els die voor het gemak bleven staan(…) kreeg Max een goede indruk van de groep aanwezigen. Vijf gemeenteleden zijn nog niet mee geweest en die mochten ook reageren op wat de beelden en verhalen hen vertelden. Frank Poelert had wat beeldmateriaal voor 10 minuten bij elkaar geharkt. Fragmenten uit 2012, 2016, 2017 en 2019 met bijna continue Max in beeld. Bijzonder om te zien en daarna kwam Max met enkele foto’s en vertelde in een half uur zijn levensverhaal. Zijn vader had drie vrouwen en 27 kinderen, waarvan Max de jongste was bij de tweede vrouw toen zijn vader al 70+ was. Het werd een mooi getuigenis over de keuzes die Max gemaakt heeft en hoe hij zich langzaam, maar zeker heeft opgewerkt. Weg van de misère waar je snel in terecht kan komen, is hij nu in staat te zorgen voor twee eigen kinderen en dan nog zich verantwoordelijk weet voor zes nichtjes/neefjes, de kinderen van zijn zussen. Hij voelt zich vereerd om elk jaar weer onze gids/chauffeur te zijn omdat we daarmee aangeven hem te vertrouwen en zoveel verantwoordelijkheid durven te geven. In het maken van de groepsfoto raken we langzamerhand bedreven en het is mooi om daar via de website blijk van te geven. In de pauze zochten we in de Rafiki kelder nog even Joël op als captain van EHconnect en in de kerkzaal Ton als dirigent van zijn koor. Na de presentatie over het weeshuis Happy Rock Centre, moesten we helaas weer afscheid nemen van Max en Rico. We zongen een zegenlied en in een dankgebed werden de verschillende personen opgedragen aan Gods bewaring en bescherming. Wat een bijzondere avond als extra toegift voor het jubileum van 10 jaar reizen naar Kenia. We kijken vooruit en hopen nog vaker een reis te maken en daarna te vertellen over de grote daden van God in deze wereld.